Gisteren kookte ik een wat uitgebreider recept waarvoor ik even de aandacht erbij moest houden. Jesse wilde graag dat ik bij hem kwam spelen, dus heb ik zijn keukentje bij mijn keuken gezet zodat we samen konden koken. Dat bleek een superidee. Eerst kwam hij na een hoop handelingen aan met een vol dienblad. Ik vroeg: "wat heb je gemaakt?"
"sinees!" riep hij trots. Hij kookte, bakte en repareerde de keuken een paar keer m.b.v. zijn gereedschapskist. En toen hij zijn aandacht begon te verliezen zei ik: "Papa komt bijna thuis. Maak voor hem maar wat lekkers te eten." Vanaf dat moment was hij nóg drukker aan het koken. Snijden, bakken, koelkast open en dicht, en uiteindelijk had hij een dienblad met daarop een bord, een houten boterham en een halve plastic garnaal. Papa kwam thuis en daar stond hij, zo trots als een pauw. "Wat heb je voor mij gemaakt?" Zei hij.
"Appelsienie!" riep Jesse met een big smile.
"Appelsienie!" riep Jesse met een big smile.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vind het erg leuk als je laat weten wat je ervan vind! Geen account? Kies dan bij 'reageer als' voor 'anoniem' en typ je naam er handmatig bij. Alvast bedankt!