"Hij ziet er goed uit!" Ze zeggen het altijd met
een ietwat verbaasde klank.
De klemtoon ligt niet op goed, maar op uit. Ze
kijken er blij en tegelijkertijd vragend bij. Ik zeg meestal iets van:
"Ja. Hij ziet er zeker goed uit." met de klemtoon op goed. "Onze
knapperd." Jesse krijgt dan een aai over zijn bol.Vanonder zijn volle
wimpers kijk hij op met zijn prachtige blauwe ogen. Hij maakt makkelijk contact
en is nieuwsgierig. Hij hoort alles en wil alles weten. Ik bedenk me weer hoe ik hiermee om wil gaan. Ik wil niet klagen. Maar aan de andere
kant wil ik soms ook wel laten weten dat er goed uitzien niet altijd betekent
dat alles ook goed is.
De ellende zit van binnen. Zowel binnen in zijn lichaam,
als binnen in ons huis. Daar heeft hij buikpijn. Daar zitten we dagelijks
lange periodes met hem op de wc. Daar wordt veel spuug geruimd en veel
getroost. Daar wordt 3x per dag sondevoeding aangezet en medicijnen
klaargemaakt. Daar is hij bang, als hij naar het ziekenhuis moet. Daar. Niet hier. Hier ziet hij er goed uit. Gelukkig maar. Ik hou het gesprekje
oppervlakkig. "Gaat het goed?"
-"Ja hoor." De oplettende kennis
voor de supermarkt ziet het wel aan me. Maar gaat er niet op in.
"Goedzo!" Jesse voelt zich normaal. En dat wil ik graag zo houden. Ik ga niet klagen, en voor meer info kunnen ze me bellen. Op momenten dat het kleine kopje met de grote oren lekker ligt te slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vind het erg leuk als je laat weten wat je ervan vind! Geen account? Kies dan bij 'reageer als' voor 'anoniem' en typ je naam er handmatig bij. Alvast bedankt!