Boodschappen

Ik slenter om van het weer te genieten en ik slinger om de hondenpoep te ontwijken op het fietspad tussen mijn huis en de supermarkt.

Als ik naar boven kijk zie ik die vriendelijke dealer uit het raam hangen met een van zijn maten of klanten. Hij is vaak op dit pad te vinden. meestal heeft hij geen shirt aan onder zijn trainingsjasje en zijn broek hangt ook vaak open. Ik weet niet waarom, maar het matcht wel met zijn badslippers met gouden ketting."Dag mevrouw!" roept hij met een brede glimlach. "Hai!"groet ik hem terug. 
Ik wordt ingehaald door een donkere gespierde man. Hij loopt breed. Iets té breed want het lijkt wel of hij in zijn broek heeft gepoept. Hij draagt een strak shirt, een spijkerbroek, en om het af te maken een paar knalblauwe nep Crocs eronder. Naast hem loopt zijn iets te dikke zoontje. Ik schat hem een jaar of zes. Het tweetal verdwijnt de hoek om. In de wandelwagen zit Jesse zachtjes te zingen en van zijn koek te happen. Als we een stukje verder zijn kijk ik het steegje in waar de vader en zoon van zojuist met een groep kinderen om zich heen staan. De vader is zo te zien orde op zaken aan het stellen want de meeste kwajongens kijken schuldbewust naar de grond en de vader gebaart wild met zijn armen.
 
Voordat ik oversteek kijk ik naar links. Mijn aandacht wordt getrokken door een vrouw die tegen een man loopt te schreeuwen. "Geef die sleutel! Jij kan ook niks!" Hij gooit de sleutel keihard naar haar toe en stapt op zijn fiets. Met een sjekkie in zijn mond roept hij "Vuil kutwijf!" terwijl zijn lange vlassige haar  achter hem aan wappert.

Met de zon op mijn gezicht snuif ik de lente op. Ik glimlach en geniet, terwijl ik besef dat het niet alleen bloemen- en dennengeur is wat ik ruik. Ik kijk om me heen. Ik probeer altijd te raden waar die kwekerij toch zit.
 
Nog een straat oversteken en een hoekje om. "Thuis!" Roept Jesse enthousiast.