10 aanwijzingen waardoor ik weet dat mijn peuter een kleuter is geworden.

Het afgelopen jaar is er veel gebeurd. De ontwikkelingen volgden zich in rap tempo op en mijn hersenen hebben het allemaal nauwelijks bij kunnen benen. Van de ene verbazing in de andere vallend heb ik de de volgende ontwikkelingen geregistreerd:

1. Mama wordt Mam. Huh? Ja, zomaar van de ene op de andere dag. En al gauw volgen er variaties al ma-ham, mams, en mammie (als hij iets van me gedaan wil krijgen).

2. Eerst vond hij me twee druppels water met Kate Moss (écht waar, hij wees haar aan in een tijdschrift en zei mama!). Die tijden zijn voorbij. Nu hoor ik: "Mama (of mam) waarom heb je zo'n dikke buik?". Hij is in staat verschillen op te merken. Tussen mensen, dik, dun  zwart en blank. Maar gelukkig vind hij me nog steeds mooi. En wil nu wil hij ook met me trouwen. Yess.

3. Cynisme doet zijn voorzichtige eerste intrede. Geregeld krijg ik een reactie als: "grappig hoor mama" gecombineerd met rollende ogen en een ondeugend gezicht.
Meestal gaat het dan niet eens om een grap. Het moet nog wel geoefend worden, dat wel. Maar daarvoor is hij bij mij wel in goede handen.

4. Nog even over die ondeugende snoet. Met een van zijn meest schattige uitdrukkingen verraadt hij zichzelf. Bewust iets doen waarvan hij weet dat het eigenlijk niet mag.. dat is ook nieuw. Altijd iets wat niet echt erg is, en meestal zegt hij er dan ook nog bij "ik dóe niks hoor". Dat brengt me bij het volgende.

5. Jokken. Jammer, maar het is zo ver. Het is meestal over over zaken die hij niet gedaan heeft en wel had moeten doen (handen wassen, opruimen e.d) maar ook dingen die hij wel gedaan heeft maar niet mocht (iets kapot maken bijvoorbeeld). Meestal nog herkenbaar door het begeleidende lachje, maar soms al behoorlijk overtuigend. Alertheid is geboden!

6. Schaamte. Dat bestond eerst niet. Maar. Ik heb het écht al gehoord: "Mam, doe normaal." Ik vind het daar nog wel erg vroeg voor hoor.

7. Hij fietst zonder zijwieltjes!  Man, wat trots was ik toen het eenmaal lukte! Dat gevoel komt zelfs een beetje in de richting van de eerste stapjes destijds. En zijn wereld is meteen een stukje kleiner geworden.  het duurde dan ook niet lang voordat hij er tussenuit kneep. Een blokje om. En ik was lopend. Dat heeft ie geweten. Maar voortaan fietsen we samen.

8. Bepaalde lichaamsdelen zijn erg interessant. "Piemel" is grappig om te roepen en als ik me aankleed wordt er gewezen en geroepen: "heej dikke borstuh"... "Waarom zitten er eigenlijk van die tutjes op?"

9. Langzaam wordt hij zich bewust van het kwaad in de wereld. Vechtspelletjes en  speelgoedwapens zijn stoer! Maar tegelijkertijd ontstaan er 's nachts ook bange dromen over politie en boeven.

10. Hoe maken ze kip van een kip? Wat hebben ze gedaan met oud-opa toen hij dood was? Maar hoe maken ze er dan een sterretje van? Waarom? Wat willekeurige vragen van de afgelopen 24 uur. Hij vraagt veel en hij vraagt door. (En door...)  Ik kan m'n hersenen horen ratelen bij het zoeken naar een geschikt antwoord. Het liefst eerlijk maar zonder dat er weer nachtmerries van komen.

Vanochtend was het zover. De eerste schooldag, het begin van een nieuw tijdperk. Onze peuter is officieel een kleuter geworden! Of hij het nu leuk vindt of niet.