Zijn handjes voor zijn mond, een moeilijke frons en een dramatisch en ietwat aanstellerig gejammer. Ik heb gemengde gevoelens van paniek en frustratie.
Hij is ermee gestopt. De laatste tijd werd het al moeilijker, maar met ingang van vorige week is het echt helemaal afgelopen. De pancreasenzymen (Creon) die Jesse bij iedere maaltijd of voeding hard nodig heeft om de vetten te kunnen verteren krijgt hij in de vorm van korrels gemengd met appelmoes. Lange tijd was dit geen enkel probleem. Maar sinds kort doet hij het niet meer. Hij gaat kokhalzen en soms moet hij er zelfs van spugen. Gelukkig lukte het vaak nog met wat afleiding. Maar hij laat zich niet meer afleiden. Hij is vastbesloten. We werden boos, we probeerden het lief, in yoghurt, vla, jam of zonder iets. Hij heeft zelfs op een prachtige dag een paar uur aan tafel gezeten! Na overleg met de diëtiste besteden we er geen aandacht meer aan. Driejarigen doen veel voor aandacht, ook negatieve aandacht. Dus aanbieden.... niet? dan niet. Dat valt niet mee. Vooral als je weet dat er 's morgens iemand bij je in bed kruipt met buikpijn. En ook als je weet dat hij moet aankomen, iets waarvoor die vetten best wel van pas komen.
Vandaag hebben we de eerste poging gewaagd met de Creon capsules. Dat zijn pilletjes waar de korrels in zitten. Die zijn voor echte grote jongens. Het was best spannend want het hulsje wordt plakkerig als het nat word in de mond. Het is dus zaak om de capsule meteen weg te slikken met een slok drinken. En dat wil je hem duidelijk maken zonder dat hij de druk voelt, want hij moet die capsules natuurlijk niet met iets negatiefs gaan associëren. Maar..... hij deed het! Hij deed er één in zijn mond, nam een slok, en weg was hij! Natuurlijk werd er geloofd en geprezen en Jesse begon te glimmen van trots. Hij nam er gelijk nog één. Geweldig! Toen was het klaar. het was toch nog een beetje gek en spannend. Bij de lunch heeft hij er ééntje weggetoverd, compleet met toverspreuk en alles, we mochten niet kijken. Maar later die dag, bij de avondvoeding nam hij de volledige dosis: 4 capsules! Door het luide en enthousiaste applaus van papa en mama verscheen er een brede glimlach op het snoetje, en even later zat ons mannetje helemaal te schuddebuiken op de bank. Wat een lol. "Appelmoes is een beetje voor baby's!" riep meneertje overmoedig.
Nou ik hoop het. We gaan er morgen weer voor. Het zou het einde van een tijdperk betekenen: geklieder, lepeltjes, bakjes, schepjes, knijpfruit, gedoe. Daaaaaag appelmoes!!
Hij is ermee gestopt. De laatste tijd werd het al moeilijker, maar met ingang van vorige week is het echt helemaal afgelopen. De pancreasenzymen (Creon) die Jesse bij iedere maaltijd of voeding hard nodig heeft om de vetten te kunnen verteren krijgt hij in de vorm van korrels gemengd met appelmoes. Lange tijd was dit geen enkel probleem. Maar sinds kort doet hij het niet meer. Hij gaat kokhalzen en soms moet hij er zelfs van spugen. Gelukkig lukte het vaak nog met wat afleiding. Maar hij laat zich niet meer afleiden. Hij is vastbesloten. We werden boos, we probeerden het lief, in yoghurt, vla, jam of zonder iets. Hij heeft zelfs op een prachtige dag een paar uur aan tafel gezeten! Na overleg met de diëtiste besteden we er geen aandacht meer aan. Driejarigen doen veel voor aandacht, ook negatieve aandacht. Dus aanbieden.... niet? dan niet. Dat valt niet mee. Vooral als je weet dat er 's morgens iemand bij je in bed kruipt met buikpijn. En ook als je weet dat hij moet aankomen, iets waarvoor die vetten best wel van pas komen.
Vandaag hebben we de eerste poging gewaagd met de Creon capsules. Dat zijn pilletjes waar de korrels in zitten. Die zijn voor echte grote jongens. Het was best spannend want het hulsje wordt plakkerig als het nat word in de mond. Het is dus zaak om de capsule meteen weg te slikken met een slok drinken. En dat wil je hem duidelijk maken zonder dat hij de druk voelt, want hij moet die capsules natuurlijk niet met iets negatiefs gaan associëren. Maar..... hij deed het! Hij deed er één in zijn mond, nam een slok, en weg was hij! Natuurlijk werd er geloofd en geprezen en Jesse begon te glimmen van trots. Hij nam er gelijk nog één. Geweldig! Toen was het klaar. het was toch nog een beetje gek en spannend. Bij de lunch heeft hij er ééntje weggetoverd, compleet met toverspreuk en alles, we mochten niet kijken. Maar later die dag, bij de avondvoeding nam hij de volledige dosis: 4 capsules! Door het luide en enthousiaste applaus van papa en mama verscheen er een brede glimlach op het snoetje, en even later zat ons mannetje helemaal te schuddebuiken op de bank. Wat een lol. "Appelmoes is een beetje voor baby's!" riep meneertje overmoedig.
Nou ik hoop het. We gaan er morgen weer voor. Het zou het einde van een tijdperk betekenen: geklieder, lepeltjes, bakjes, schepjes, knijpfruit, gedoe. Daaaaaag appelmoes!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vind het erg leuk als je laat weten wat je ervan vind! Geen account? Kies dan bij 'reageer als' voor 'anoniem' en typ je naam er handmatig bij. Alvast bedankt!