Donderdag

Hij steekt zijn handje naar me uit. Achter de voedingspomp langs pakken zijn kleine vingertjes  mijn hand terwijl hij liefdevol naar me glimlacht. Ik voel hem zachtjes knijpen.
Op zijn schoot de IPad. Hij heeft filmpjes over kiepwagens uitgekozen dit keer. Het kostte moeite hem de appelmoes met creon korrels te laten eten. Gelukkig was Elmo er om hulp te bieden. Met een gek stemmetje liet ik Elmo praten en samen is het gelukt. Het monotone geluid van de voedingspomp is rustgevend.

Al de hele ochtend observeer ik Jesse en constateer ik dat hij niet helemaal zichzelf is. Er kan van alles zijn.
Vannacht werd hij in paniek wakker en moest hij spugen.
Was dat gewoon een droom en paniek?
Of is er meer aan de hand?
Sinds de nieuwe sondevoeding klaagt hij regelmatig over buikpijn en heeft hij soms moeite met zijn ontlasting. Ook deze ochtend zie ik hem op zijn knieën op de grond liggen, hangen, kruipen en draaien terwijl hij aangeeft dat hij buikpijn heeft.
Ik merk dat hij zelf niet zo goed weet wat hij ermee moet.
En het volgende moment maakt hij weer grapjes.
In hoeverre heeft hij nou pijn?
Of is hij me aan het uitproberen?
Zou hij verstopt zitten?
Maar gisteren heeft hij nog ontlasting gehad.
Hij laat wel windjes.
Of heeft hij een 'gewone' verkoudheid of virus?
Hij had het ook koud.
Hij is zo moe.
Zou hij genoeg zout hebben gehad vandaag?
Heeft hij genoeg gedronken?
Wat is hij toch aanhankelijk.

Ondertussen blijf ik naar Jesse toe luchtig. Alsof er niks aan de hand is. Voor het geval dat hij me inderdaad aan het uitproberen is. Doodmoe van al deze malende gedachten zit ik ernaast en zie ik hem gapen. Hij zit te staren langs de IPad heen de ruimte in. Daar gaan de oogjes. Ze zakken langzaam dicht. Nog één keer open en dan in diepe slaap. Daar zit ik dan met zijn kleine handje in de mijne. Nu laat ik ze lopen, die tranen van machteloosheid. Hij heeft pijn of voelt zich slecht. En ik zit er met mijn neus bovenop, maar kan er niks aan doen. Hij wordt niet wakker van de piepende voedingspomp of van het doorspuiten en loskoppelen. Hopelijk knapt hij op van het slaapje op de bank samen met zijn rode vriend.

En waarschijnlijk is het daarna weer of er nooit iets aan de hand is geweest.